Daha
önce ünlü model Mama Cax ile ilgili bir yazı yazmıştım. Geçtiğimiz günlerde
hayatını kaybettiğini öğrendim. Cax, sıradan bir model değildi. Küçük yaşta
kansere yakalanmış, kanseri yenmiş ama bacağını kaybetmişti. Ancak o yılmamış, modellik
yapmıştı. Protez bacağıyla moda dünyasının engellerini yıkmış, pek çok
engelliye ümit aşılamış ünlü bir moda ikonu ve bloggerdi. Çok ilginç bir hayat hikayesi
vardı.
Mama Cax, 1989 yılında Brooklyn'de doğmuş. Montreal ve
Haiti'de büyümüş. Ona daha 14 yaşında iken kemik ve akciğer kanser teşhisi
konmuş. Üstelik 3 haftalık bir ömrünün olduğu söylenmiş. Çocuk yaştaki biri
için büyük bir travma yaşamış. Geçirdiği ameliyat sonrasında sağ bacağı
kalçasından itibaren kesilen Cax, ampute bacağına takılan protez bacağı ve kol
değnekleri ile yürümeye başlamış... Daha 17 yaşında iken Kosta Rika'ya gitmiş.
Seyahat etmeyi çok sevdiği için o günden sonra tam 5 kıtada 20 ülkeyi gezmiş...
Cax, modelliğinin yanı sıra aynı zamanda çok tanınan
bir bloggerdi. Kendi adının taşıyan blogunda önce seyahatlerini yazıyordu. Daha
sonra modaya yer vermeye, yediklerini, içtiklerini ve yaşadıklarını yazmaya
başlamıştı. Birçok markanın da ilham kaynağı olmuştu. Blogunda ve sosyal
medyada da pek çok takipçisi vardı. Her gün farklı bir protez bacakla bir fotoğraf
paylaşıyordu. Renkli ve desenli protezleri öyle etkileyici ve çarpıcıydı.
Görülmeye değerdi.
Genç kadın, pek çok kişinin umutsuzluğa düşeceği
durumu karşısında oldukça metanetliydi ve yaşama sevinci ile hayata dört elle
sarılmıştı. Moda dünyasında protez bacaklı bir mankenin yer alması
farkındalık açısından oldukça etkili olmuştu. Mama Cax, "Yaralar, izler...
Onlardan ne kadar nefret etsek de gün sonunda hala bir parçamızdır ve
hikayemizi ancak onlarla anlatabiliriz…" diyordu.
Ünlü model bir röportajında ise "Bu dünyanın daha
fazla bloggera ihtiyacı yok ama farklı deneyimler içeren bloggerlara ihtiyaç
var…" diyerek farkını ortaya koymuştu. Bana göre de bedensel engelli bir
kadın olarak onun seyahat blogunun olması da çok ilginç gelmişti ve engelliler
için çok ilham verici olduğunu düşünmüştüm. Bloguna zaman zaman bakıyor.
Paylaştıklarını görüyordum.
Mama Cax, birçok insanın tedavilerini
karşılayamadığını ve engelleri yüzünden ayrımcılığa maruz kaldığını biliyordu.
Bu yüzden de şanslı olduğunu düşünüyordu. Engellilerin dünyanın pek çok yerinde
politik olarak ve sosyal anlamda dışlandığını görüyor ve bu nedenle
"Farklı bir pozisyonda olduğumu görüyorum. Bir gün engellileri savunacağım…"
diyordu. Savunuyordu da… Yaşasaydı yine engellilere rol model olacak ve onları
savunmaya devam edecekti. Ancak hayat bu… Ömrü bu kadarmış… Otuz yaşında aramızdan ayrıldı.
ALİYE YÜCEL