Her yıl çeşitli
kurum ve kuruluşlar tarafından “Yılın Annesi” seçilir. Bana göre her “engelli
annesi” yılın annesi ve her “engelli anne” yılın annesidir. Biliyorum ki,
engelli çocukları olan annelerin ve kendisi engelli olan annelerin bu unvanı
hak etmek için çok yerinde ve önemli sebepleri var.
Bir anne eğer engelli
çocuğa sahipse hayatını ona adar… Engelli çocuk büyütmek, normal bir çocuk
büyütmekten çok daha fedakarlık ister. Çocuğu görmüyorsa gözü, duymuyorsa
kulağı olur. Tutmayan eli ayağı olur. Diğer anneler, çocuklarını en fazla iki
yaşına kadar o da zaman zaman kucağında taşır. Halbuki yürüme engelli çocuğu
olan bir anne ise uzun yıllar çocuğunu kucağında, sırtında taşır. Çocuğu zihinsel
engelli ise fedakarlık kat kat artar.
Engelli çocuğu
olan anneler, kendi çektikleri sıkıntı, üzüntü, dışlanma, zorluk (hele de
kocası duyarsızsa) gibi pek çok şeye göğüs gererler. Bu durumun psikolojik,
sosyal, maddi ve manevi her türlü zorluğuna katlanırlar. Engelli çocukları
uğruna mücadele ettikleri, savaştıkları birçok şey vardır. Bizlerin aklına bile
gelemeyecek pek çok şey…
Gelelim engelli
olup, anne olan kadınlara… Engelli kadınların yardıma muhtaç ve aciz olduğunu
düşünmek yanlıştır. Anne olmak onların da en doğal hakkıdır ve onlar da anne
olabilir. Tanıdığım işitme, görme ve bedensel engelli pek çok anne var. Onlar
engellerine rağmen anne olup engelleri aşmışlardır.
Bir anne
düşünün gözü görmüyor, bir başkasının kulağı duymuyor, bir başkası tekerlekli
sandalyede; hepsi de yavrularına en iyi şekilde bakmak için çabalıyor. Gözleri
görmese de, kulakları duymasa da, çocuklarıyla el ele koşmasalar da onlar da
anne… Üstelik engelli anneler çocuklarını büyütürken engeli olmayan annelere
göre çok daha dikkatli ve tedbirli olmak zorundadır.
Engelli oldukları
için hamilelikte, doğumda ve büyütürken ne çok zorluk çekerler. Engel gruplarına
göre çektikleri sıkıntılar çok farklıdır. Bedensel engelli anneler farklı,
işitme engelli anneler farklı, görme engelli anneler farklı zorluklar
yaşar… Hepsinin sorumlulukları da farklıdır.
Ancak en büyük korkuları çocuklarına bakıp büyütmek değil; ya çocuğum benden
utanırsa, ya arkadaşlarıyla beni tanıştırmak istemezse olur.
Engelli
annelerin çocukları da, engelli çocukların anneleri de kendi buldukları
çözümler sayesinde büyürler ve yetişirler. Bu zorlu sınavlarda hepsinin
birbirinden çok farklı ve etkileyici hikayeleri vardır. Tüm bunlardan dolayı
engelli çocukların anneler ve engelli olan anneler en büyük takdiri hak
etmektedir. Çünkü onlar sevgi, şefkat ve sabrın en önemli simgesidirler. Hepsi
yılın annesidir…
ALİYE YÜCEL
