Euronews,
serebral palsili (beyin felçli) Rijad Mehmeti'nin hikayesini yayınladı. Rijad, 14
yaşında, Kosova'nın Priştine şehrinin bir banliyösü Bardhosh'ta yaşıyor. Bir
erkek bir de kız kardeşi var. Rijad, "Bir hayalim var. Engelli çocukların
eğitimlerinin tadını çıkarmaları için eşit haklara sahip olmaları..."
diyor. Küçükken rüyasında bir okula gittiğini görüyor. Burası onun için sadece
yeni bir ortam ve daha çok arkadaş değil. Hayallerindeki gibi bir okul, her
şeyi yapabileceği sihirli bir yer... Potansiyeline ulaşabileceği, pek çok şey
öğrenebileceği ve arkadaşlarıyla gününü geçirebileceği bir yer...
Rijad,
okulu her dileğin yerine getirildiği sihirli bir yer olarak hayal etmiş. Bu
yeni hayata başlamayı dört gözle beklemiş. 1 Eylül sabahı annesi hayalini
gerçekleştirmiş ve onu okula götürmüş. Kendi kendine "Hayalim gerçek
oluyor" demiş. Artık okula gidiyormuş... Okulun ilk gününde çok heyecanlanıyor. Seviniyor ve mutlu oluyor. Okula geldiğinde ona selam veren birçok çocuk
görüyor. Okuldaki ilk günü hayallerinin de ötesinde geçiyor.
Okulda
birçok arkadaş ediniyor. Ancak biri onun için çok özel oluyor. Okulun ilk günü Adrian, gülümseyerek onun yanına geliyor. Ona
yardım etmek ve destek olmak istiyor. Sınıfa girdiklerinde Adrian, Rijad'ın
yanına oturuyor. Defterlerini ve kalemlerini çantadan çıkarmasına yardım
ediyor. Bir süre konuşuyorlar. Aralarında büyük bir dostluğun ilk tohumları
atılıyor. O günden bu yana Rijad'ın en yakın arkadaşı Adrian oluyor.
Rijad,
derslerin ilk zamanlarında bazı zorluklarla karşılaşıyor. Yazı yazmak istiyor,
yazamıyor. Adrian, yazmasına yardımcı oluyor. Birlikte yazdıkları ilk iki harf
A ve E oluyor. Bu arada Rijad karışık hisler duyuyor. Okulu seviyor, yazdığı
için mutlu oluyor. Ancak Adrian'ın yardım etmesi onu rahatsız ediyor. Bir süre
sonra tuvalet ihtiyacı hissediyor. Böylece bir sorun daha ortaya çıkıyor. Tekerlekli
sandalyesi ile gidemiyor. Çünkü okulun tuvaletinin engelliler için uygun olmadığı görüyor. Yine
Adrian ve diğer arkadaşları ona yardımcı oluyorlar. Ancak bu hiç kolay olmuyor...
Rijad,
yavaş yavaş buranın aslında hayalini kurduğu okul olmadığını anlıyor. 1 Eylül
2015 tarihinden bu yana hala yazmada zorlanıyor. Hala arkadaşlarının yardımıyla
okula gidiyor. Yaşadığı zorluklar hala devam ediyor. Hikayesini anlatmasının
nedeni aynı zorluklarla karşı karşıya olmasından kaynaklanıyor. Bu zorluklar
sadece okulla da kalmıyor. Her yerde, diğer kurumlarda ve şehirlerin tamamında
olduğunu fark ediyor. Hayatını kolaylaştıracak ve daha güzel hale getirecek pek
çok şeye erişiminin olmadığını söylüyor.
Rijad'ın
hayalindeki sihirli okul rüyası kayboluyor. O, eşitlik istiyor. Tuvalete kendi
başına gitmek istiyor. Kendi başına yazmak istiyor. Teknolojiyi kullanmak
istiyor. Bu günleri sadece kendisi için değil tüm engelli çocuklar için hayal
ediyor. Bütün çocukların eşit olduğu bir dünya istiyor. Rijad, "Umarım
bütün çocuklar için eşit bir dünyaya sahip olacağımız, tüm çocukların okuldaki
zamanlarının tadını çıkarabileceği, okulu gerçekten sihirli bir yer ve
hayallerinin gerçek olduğu bir yer olarak görebileceğimiz bir gün
gelecek..." diyor. Onun bu hayali dünyadaki birçok engelli çocuğun da hayali...
Ne kadar tanıdık geliyor. Rijad'ın tüm hayallerinin gerçekleşmesi dileğiyle...
ALİYE
YÜCEL
