Tekstil
devi Zara’nın kurucu ortaklarından ve dünyanın sayılı zenginlerinden Rosalia Mera
geçtiğimiz hafta hayatını kaybetti. Biliyoruz ki, tanınmış bir kişi öldüğünde
hakkında yazılanlardan daha önce hiç bilmediğimiz şeyleri öğreniriz. Rosalia
Mera’nın ölümünden sonrada pek çok şey yazıldı. Zara’nın adını ilk önce Zorba
olarak koymak istemelerinden, kocasını Zara’da çalışan birine kaptırmasına
kadar…
Rosalia
Mera’nın hayat hikayesi ve yaptıklarında çok ilginç detaylar vardı. Yaptıkları
arasında bir de engellilerin iş bulmasını ve kendilerine güvenlerini
arttırmalarını sağlayan Paideia Galiza Foundation’da vardı. Kurduğu bu vakfı görünce,
böyle bir sosyal sorumluluğu niye üstlendi diye düşündüm. İnsan engellilere bu
yakınlığı ve duyarlılığı neden diye merak ediyor… Biraz araştırınca Mera’nın
oğlu Marcos’un engelli olduğunu öğrendim. Marcos, zihinsel engelliydi.
İş
hayatında olduğu kadar politik söylemleriyle de dikkat çeken Mera, İspanyol
hükümetinin eğitim ve sağlık politikalarını daima eleştirmiş… Oğlu Marcos’un
engelli doğması nedeniyle bu alandaki eksikliği görmüş ve Paideia Galiza
Foundation’u kurmuştu. Böylece zihinsel ve fiziki engellilere bu vakıf
aracılığıyla çeşitli yardımlar sağlıyordu.
Böylece
anlıyoruz ki, birinin engelli bir yakını olunca farkındalık artıyor. Onların neye
ihtiyacı varsa görüp, o yönde çalışmalar yapılıyor. Sakıp Sabancı’nın da
yaptığı çalışmalar böyle değil mi? Sakıp Sabancı, oğlu Metin’in engelli olması
sebebiyle bu konuda çok hassastı. Sabancı Şirketler Grubu’nun engellilere
yönelik hizmetleri saymakla bitmez. Engelli okulları, vakıf, burslar bunlardan
bazıları…
İspanya’nın
en zengin kadını ve Türkiye’nin bir zamanlar en zengin adamı aynı kaderi
paylaşmışlar… Her ikisinin de engelli çocukları olmuş ve onların durumlarını
görüp, engelliler için çalışmalar yapmışlar… Ekonomik gücü olan kişiler engelli bir yakını
olduğu zaman duyarlılıkları artıyor. Bu yönde pek çok çalışmalar yapıyorlar. Rosalia
Mera ve Sakıp Sabancı birer örnek… Buna
defalarca şahit oluyoruz.
Rosalia
Mera ve Sakıp Sabancı engelli oğulları olmasaydı yine bu duyarlılığa sahip
olurlar mıydı, engelliler için faydalı çalışmalar yaparlar mıydı, bilemiyoruz. Gönül
ister ki bu empati ve duyarlılık çevresinde engelli olmasa da olsun. Sosyal
sorumluluk projelerinden bazıları engelliler için yapılsın… Ama maalesef bu
çoğu zaman olmuyor. Bazı şeylerin olması için galiba insanın başına gelmesi
gerekiyor.
